دانشکده پیراپزشکی شرق گیلان - لنگرود

چهاردهم خردادماه، یادآور عروج ملکوتی
بزرگ مردی از تبار نور است که بر بلندای تاریخ سرود فتح و ظفر سر داد و امید را در
دل ستم دیدگان خسته از ظلم و استعمار روشن کرد و آزادی و آزادگی را معنایی تازه
بخشید؛ روزی که ملت بزرگ ایران و حتی مستضعفان و آزادگان دنیا در فراق محبوب خود
صاحب عزا شدند.

امام خمینی(ره) آزادمردی بی مانند بود
که فکر و اندیشه متعالی او و روش و منش الهی و پیامبرگونه اش چنان دنیای تشنه
عدالت و حق خواهی را درهم نوردید که هنوز پس از گذشت چندین دهه کسی قادر به شناخت
همه جانبه و عمیق شخصیت والای انسانی موحد و بصیر چون او نبوده است و نخواهد بود؛
و هرچه ارزش های اسلامی و انسانی توسعه می یابد، محققین و اندشمندان و پژوهشگران
دشت معرفت و کمال به گوشه هایی از آن کانون پرتپش، بصیر، پویا و پرمعرفت پی می
برند.

15 خرداد 1342 نیز نقطه عطفی در تاریخ
مبارزات ملتی علیه استبداد و استعمار است که با نام و اندیشه و راه امام خمینی
رحمه الله علیه پیوندی از یاد نرفتی دارد.

شعر معروف حضرت امام خمینی (ره) و جواب مقام معظم رهبری به شعر ایشان



امام : من به خــال
لبت ای دوست گرفتار شدم چشم بیمـــار تـو را دیـدم و بیمار شــدم

آقا : تــو که خــود
خال لبی از چه گرفتــار شدی تو طبیب همــه ای از چه تو بیمار شدی





امام : فــارغ از خود
شــدم و کوس اناالحق بزدم همچــو منصــور خریـــدار سـر دار شـدم



آقا : تو که فــارغ
شـده بودی ز همه کون و مکان دار منصــور بریدی همـــه تـن دار شـدی





امام : غـم دلـدار
فکنده است به جانـم، شــررى که به جــان آمــدم و شهــــره بازار شدم



آقا : عشق معشوق و غم
دوست بزد بر تو شرر ای که در قــول و عمل شهره بازار شدی





امام : در میخـــانه
گشایـید به رویـم، شب و روز که من از مسجد و از مدرسه، بیزار شدم



آقا : مسجـد و مدرسـه
را روح و روان بخشیــدی وه کــه بر مسجدیــان نقطــه پرگار شدی







امام : جــــامه
زهــد و ریــا کندم و بر تـن کـــردم خرقــه پیــــر خرابـــاتى و هشیــار شـدم



آقا : خـرقــه پیــر
خـرابـاتـی مـــا سیـــره تـوسـت امــت از گفتـــه در بــار تو هشیـار شدی





امام : واعــظ
شـهـــر کـــه از پنـــد خـود آزارم داد از دم رنـــد مى آلـــوده مـددکـــار
شـــدم



آقا : واعــظ شـهـــر
هـمـــه عمــر بــزد لاف منـی دم عیسی مسیــح از تـــو پدیــدار شدی





امام : بگذاریــــد
کـه از بتـکـــــده یــادى بـکنــــم من که با دســت بت میکــده بیـدار شـدم



آقا : یـــادی از
مـــا بنمــا ای شـده آسوده ز غم ببریــدی ز همــه خلـق و به حق یار شدی