دانشکده پیراپزشکی شرق گیلان - لنگرود

لیزنا؛ لیلا نامداریان، دکتری سیاست‌گذاری علم و فناوری، استادیار پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران (ایرانداک) : امروزه، در زیست‌بوم علم، فناوری و نوآوری کشور، مؤسسه‌های بسیاری هستند که پشتیبانی از سیاست‌گذاری علم، فناوری، و نوآوری در سطوح مختلف فرابخشی (شورای عالی عتف، مجمع تشخیص مصلحت نظام، ..)، بخشی (وزارت عتف، وزارت بهداشت..) و مجری و پشتیبان (موسسات آموزشی و پژوهشی)، از نقش‌های کلیدی آنها است. هر یک از این مؤسسه‌ها شواهدی منتشر می‌کنند و در  اختیار سیاست‌گذاران می‌گذارند که معتبر هستند ولی گاه بی‌اثر می‌مانند و از آنها بهره‌برداری نمی‌شود. یکی از دلایل بی‌اثر ماندن این شواهد، نادرست بودن شیوه تدوین و گزارش آنهاست. از این رو، شواهد به شکل پراکنده نمی‌توانند در سیاست‌گذاری سودمند باشند، بلکه باید آنها را به گونه‌­ای کارآمد سامان داد و سازمان بخشید، تا ‌سیاست‌گذاری آگاهانه‌­تر ممکن شود. به هر شکل، اگر شواهد به شکل درستی تدوین و گزارش نشوند به کار سیاست‌گذار نمی‌آیند و نمی‌توان سیاست درستی بر پایة آنها طراحی کرد. شیوه تدوین و گزارش شواهد برای سیاست‌گذاری باید به گونه‌ای باشد که سیاست‌گذاران بتوانند در کوتاه‌ترین زمان کلیدی‌ترین مسائل موجود را برداشت کنند و در تصمیم‌گیری‌هایشان از آنها بهره ببرند. بر پایه نتایج یک مطالعه در پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران (ایرانداک)،  یکی از کارآمدترین قالب­ها برای گزارش شواهد به سیاست­گذاران «گزیده سیاستی[۲]» است.  «گزیده سیاستی» سندی کوتاه است که یافته‌­ها و توصیه­‌های برخی از تحلیل­ها یا پژوهش­ها را بطور ویژه، به سیاست­گذاران ارائه می­‌دهد و می‌­تواند برای سیاست­گذاران به‌­ویژه کارمندان غیرفنی وزارتخانه‌­های دارایی و برنامه­‌ریزی کارآمد باشند. این سند باید دربردارنده توضیحی قانع کننده درباره مسئله و اهمیت آن، تحلیل، ارائه شواهد مرتبط با گزینه­‌های سیاستی برای مواجهه با مسئله و همچنین توصیه­‌های مربوط به حل مسئله باشد . برپایه مطالعه تیم تحقیقاتی ایرانداک،  اجزای کلیدی یک گزیده سیاستی عبارتند از (۱) اطلاعات کتابشناختی (شامل عنوان، نام سازمان، تاریخ تهیه و شماره سند)،‌ (۲) مقدمه و بیان مسئله، (۳) یافته‌­ها، (۴) توصیه‌­های سیاستی، و (۵) ‌منابع.

 لینک خبر